Wednesday, August 26, 2009

9AM na! Gising na ako sa mga oras na yan. Maaga pa yan para sa mga tao dito sa Canada, para silang hindi tao eh noh? Basta! Inayos ko ang kama ko, lumabas ako sa kwarto ko. Pumunta ako sa sala para i-check kung nag-iwan ba sila ng pera para sa pamasahe ko. Ang pfuckenings naman oh! Wala! Wala akong nakitang pera sa mesa. Edi nainis ako! Ano pa bang ibang mararamdaman ko sa mga oras na yon? Iniisip ko, kung hindi ako makakalabas ng bahay ngayon, ganun na naman ang buhay ko dito sa loob ng bahay, puro internet at kompyuter na lang. Siguro iniisip nio : “Diba gusto mo naman ganyan araw-araw?” Oo, tama kayo, pero masakit na likod at pwet ko. Kayo kaya umupo ng mahigit walong oras sa upuan at walang ibang ginawa kundi mag komputer? Ouch diba? Kaya eto ako ngayon, nagbablog. Binubuhos ko lahat ng nararamdaman ko ngayon dahil sa hindi ako pinayagang lumabas. Nagrerebelde? Oo, sa loob ko lang. Hindi ko rin kasi kayang mainis sa harap nila eh kasi talo naman ako. MAKAPANGYARIHAN kaya sila!

Eto pa, sinasabi ng kapatid ko na buksan ko daw yung blinds sa sala kasi mainit at madilim sa loob. Sabi ko naman, ayokong buksan kasi malungkot ako ngayon, ayokong makita ang sikat ng araw sa araw na ‘to. Nakakadepress. Shett. Kaya nagdesisyon ako na hindi ko bubuksan ang blinds ng bintana namin sa sala hanggang wala pa ako sa mood. Magkokomputer na naman ako hanggang mamayang hapon. Pero ok na rin, mas marami akong gagawin ngayon, may bumabaga kasi sakin ngayon. Ano yon? Maya ko na i-chorba sa inyo. Sayanga hindi ako nakasama sa mga kaibigan ko ngayon. Ang saya pa naman ng ginagawa nila ngayon, halos lahat sila nandun. Nagpapakasaya at lumalangoy sa tubig ng swimming pool. Ang saya diba? Samantalang ako, andito sa bahay nagmumukmok sa kompyuter! Shett talaga! Ang boring! Pero di bale mga friendsters ko, babawi ako sa inyo sa linggo. Diba bertday ni kulots, kaya pupunta ako. Don’t you worry! Yan na lang ang huling araw na makakasama ko kayo bago kayo pumasok sa Setyembre. Nakakainggit kayo, gusto ko na din tuloy mag-aral.
Basta, babawi na lang ako sa inyo. Babalik na lang ulit ako dito sa mundo ng blog sa cyberspace pag may naisip na ulit ako. Jan ka na! Che! Joke joke joke! Ingat kayo!