Thursday, January 28, 2010
peace & serenity
Nagbabalik na naman ako sa munting mundo ko para magbahagi ng isang kwento. Hindi lang siya kwento kundi mga saluobin ko sa buhay. Saluobin talaga ang tawag ko jan dahil sa hindi na ako makahinga ng maluwag sa twing inaalala ko ang mga ito. Pakiramdam ko tuloy, isa ako sa mga tao sa mundo na punong-puno ng problema, konti ang kasiyahan, walang pribadong lugar, atbp. Sorry na lang siguro ako e kasi pinanganak akong ganito na pasan-pasan na lahat ng pwedeng problemahin ng isang taong katulad ko. Hindi naman ako masyadong bata para magsabi ng mga problema ko eh nuh? Pero, shockings diba? 18 yrs old pa lang po ako, utang na loob, kelan ba mababawasan mga problema ko sa buhay? Parang araw-araw na lang dinadagdagan ng 10% ang mga problema ko. Hirap magkompyut kung ilan na mga problema ko sa buhay pero masasabi ko lang,
MADAMI SILA! Papano na kaya pag 50 yrs old na ako, 10% additional problem everyday, grabeh naman, walang patawad yun! Kung pwede lang sanang burahin mga problema kong to isa-isa eh, kung nakasulat lang sila sa papel, gagawin ko talaga para hindi na ako mahirapan, kaso lang nakasulat siya sa libro ng buhay ko eh, ewan ko ba kung nasaan nakatago yung libro na yun! Asarrr! (hindi literal na libro, okee). Hindi ko na alam kung sa papanong paraan ko to maiso-solve; sabi nila,
"take it easy", kaya ko pa, oo,
kaya ko pa talaga, malapit na akong bumigay. Potekkk! O sha, pag ako nabadtrip dito, wala lang. Alis na lang ako. Bye.
*pasensya, badtrip talaga. di ko man lang nakwento mga saluobin ko sa sobrang dami. Imagine na lang kayo, khey.*
truly yours,
adikgurl ♥
0 na-adik
posted @ 7:33 PM
I'm adikgurl - my codename for this blog. I'm 18; widowed and have a fantabulous life. I can say that I'm
trying to be invincible as I can be to hide all the heartaches in me. Don't judge or you'll be damned! :p
